Prawa Keplera a zasady dynamiki Newtona
Rozpoczniemy od wyprowadzenia trzeciego prawa Keplera dla planet poruszających się po orbitach kołowych. Korzystając z otrzymanego uprzednio wzoru Dodatek: Doświadczenie Cavendisha-( 5 ) na masę Słońca otrzymujemy dla pierwszej planety krążącej wokół Słońca
a dla drugiej
Porównując te równania stronami otrzymujemy
Teraz przejdziemy do drugiego prawa Keplera. Na Rys. 1 zaznaczona jest powierzchnia zakreślana w czasie \( \Delta t \) przez linię łączącą planetę ze Słońcem.
Jeżeli weźmiemy bardzo krótki przedział czasu \( dt \) ( \( \Delta t \rightarrow 0 \) ) to zaznaczone pole \( ds \) jest powierzchnią trójkąta o podstawie równej długości zakreślanego łuku \( (vdt) \) i wysokości równej promieniowi \( R \)
Z równania ( 4 ) wynika, że chwilowa prędkość polowa (prędkość z jaką promień \( R \) zakreśla powierzchnię) jest równa
Z zasad dynamiki Newtona wynika zasada zachowania momentu pędu (poznamy ją w następnych rozdziałach), zgodnie z którą moment pędu \( L \) planety w jej obiegu wokół Słońca jest stały
Łącząc równania ( 5 ) i ( 6 ) otrzymujemy ostatecznie
Otrzymane równanie ( 7 ) wyraża drugie prawo Keplera.